Normal

Uzun süredir dinlemediğiniz bir sanatçıyı dinlediğinizde özlemek duygusu o an için çok tatlı gelir. O parçayı bir daha bir daha dinlersiniz. Özlem böylelikle kıvamında tüketilir ve giderilir. Tadı damakda kalır tatlı tebessüm bırakır yüzde. Bu sabah çok tesadüf radyoda öylesine bir frekans ararken, Bülent Ortaçgil rast geldi, öyleki sanki şarkı değil de, sanki sohbet edermiş edasında odaklandım. Zaten kendisinin öyle buğulu bir sesi var ki, "susma daha da devam et" demekten kendimi alamıyorum her defasında.

İşin başka tarafı parça şuydu; Normal?



Biralar soğuk mu dedim
Dedi ki normal
Peki ya havalar?
Valla gayet normal
İşler dedim gidişler dedim?
Hepsi normal
Peki ya sen, ben? Normal
Peki biz, ikimiz? NormalHalimiz dedim?
Ne dese beğenirsiniz, normal!
Uf biri anlatsın hemen nedir bu normal
Canım sıkıldı yoksa ben miyim anormal
Peki dedim Türkiye? Dedi ki normal
Ya AB? Bilmem! Normal
Ya ABD dedim? Dedi ki çok normal
Peki dedim ya DGM? dedi ki normal
Ya OHAL, o kadar yıl? Bilmem! Normal
Peki GAP, ZAP hasan keyf? Hepsi normal
Uf biri anlatsın hemen nedir bu normal
Canım sıkıldı yoksa ben miyim anormal
Peki ya medya, RTÜK? Dedi ki normal
Ya reklamlar, rating? Valla, normal
Yahu hiç mi ikinci yok dedim? Dedi ki normal
Peki trafik, katliam? Dedi ki normal
Ya susurluk, kamyon ? Dedi ki normal
Yine kaybettik dedim dedi ki normal
Uf biri anlatsın hemen nedir bu normal
Canım sıkıldı yoksa ben miyim anormal

Ne güzel bir parçadır bu, kaç yıl geçse de her dinlendiğinde anlamlı gelecektir.
iyi dinletiler...