Dipten Dönenler: Her Karanlık Kendi Işığını Taşır
“Seni öldürmeyen şey güçlendirir.” Ne kadar klişe değil mi? Ama kimse o süreçte nasıl dağıldığını, ne kadar sessizce çöktüğünü, içten içe nasıl eridiğini anlatmaz. Çünkü seni öldürmeyen şey önce parçalayabilir. Hayattan geçici olarak vazgeçmiş gibi hissettirebilir. Kendini bir anda hiçbir şey istemezken, kimseyle konuşmak istemezken, anlamsız dizilerin içinde kaybolurken bulabilirsin. Bu süreçler aslında sandığımızdan daha öğreticidir. Tıpkı Conan O’Brien’ın yaşadığı gibi… Kariyerinde büyük bir hayal kırıklığı yaşar. Günlerce dizi izler, tuhaf şeyler yapar, kimseyi umursamaz. Ama sonra, o karanlık sürecin ardından kendine döner ve şöyle der: Ben de bir dönem tam olarak böyle hissetmiştim. Hayatımda her şey aynı anda durmuş gibiydi. Görünürde her şey yerli yerindeydi ama içimde tarifsiz bir boşluk vardı. Hiçbir yere ait hissetmiyordum. Sabahları uyanmak, akşamları uyumak… hepsi sıradan, amaçsız ve renksizdi. Bir gün sevdiğim bir arkadaşım bana “belki bu, senin yeniden...