Nedensiz mutluluklar mevsimi; İlkbahar

Bütün kış mevsimi boyunca pek çok nedenden dolayı "bari bahar gelsin" dedik, durduk...

Bahar geldi(!). Her sabah yaşatıyor kendini en güzel haliyle. En önemlisi güne aydınlık uyanmak benim için.

Daha bir gün önce fark ettirdi bunu; pencereyi araladığımda baharın en güzel renkleri ile güne merhaba demek(!). Baharın güzelliği de burada saklı sanırım. Uzun bir süre kış mevsiminin getirdiği koyu renklerden sonra, baharın kendine has süpriz dolu renklerinin yaşattığı duygu bu anlamda çok keyif verici.

Bahar benim için nedensiz mutluluklar mevsimi oldu hep. Havanın da getirdiği sakinlik ile ben de dahil olmak üzere çevremdeki herkesde görüyorum bunu.

Ağaçların yeşermesi, çiçeklerin farklı renklerle toprağı sarması ve hiçbir mevsimin yaşatmadığı o muhteşem kendine has doğa kokusu.

Umarsız bir şımaraklık yaşatıyor. Kendini doğaya bırakmak hissi, ille de ayağımız toprağa bassın isteğidir bu yaşanılan. Papatyalardan sayısız kere fal bakmak; seviyor, sevmiyor...

Ağaç diplerinde miskin miskin oturma isteği, havanın ne soğuk ne sıcak, ılıman olması ile keyif çatmak. Güneş gören yerlerde kedi misali yuvarlanmak. Kütür kütür erik yemek. Evde gördüğümüzde tahammül edemediğimiz böcekleri doğada gördüğümüzde, bir arkadaş edası ile izlemek. O an böceklere karşı çocukluk merakımızın depreşmesi, sonrasında ister istemez badi parmağımızla sadece dalga geçmek amacıyla sarsma isteğinin uyanması...

En önemlisi bahar aşk mevsimidir; havanın da verdiği enerji ile aşk kendiliğinden oluşur. Kendimizi özgür bıraktığımız, miskinlik yapmak istediğimiz, biraz da çocuk gibi hissetmemizi sağlayan en güzel mevsimdir bence bahar.

Bahar geldi haberiniz olsun; bisiklet turları, vapur sefaları başlasın. Mutluluklarınız sonsuz, aşkınız da daim olsun...