Konuşmadan Anlatmak

Her zaman kendinize şunu sorun:

Hiçbir şey söylemezsem ne olur?

Bazı şeyler vardır ki kelimelere sığmaz.

Bazen bir bakış, bir suskunluk ya da sadece orada oluş… anlatmanın en yalın hâline dönüşür.

Çünkü her zaman konuşmak değildir anlaşılmanın yolu.

Bazen en çok şey, hiç söylenmeyenlerde saklıdır.

Susmak, çoğu zaman yanlış anlaşılan bir eylemdir.

Zayıflık sanılır, geri çekilme gibi algılanır.

Oysa susmak, kimi zaman bir savunma değil; bir seçimdir.

Kimi zaman iç dünyayı korumak, bazen söylenecek sözün değerini yüceltmek,

bazen de sadece kendini duymaya çalışmaktır.

“Konuşmak bir ihtiyaç olabilir, ama susmak bir sanattır.” Johann Wolfgang von Goethe

Söylemek ile Susmak Arasındaki O İnce Çizgi

İfade etmek insana özgüdür. Düşünceyi şekle sokmak, anlamı dışa vurmak,

zihnin karmaşasını sese dönüştürmek isteriz.

Ama her duyguya bir kelime bulunabilir mi?

Her gerçek, herkesle paylaşılabilir mi?

Susmak, kimi zaman merhamettir.

Kimi zaman bir hakikatin dile düşmesini engelleyen ince bir perde.

Çünkü bazen bir şey söylememek, sadece karşıdakini değil, kendini de korumaktır.

Ve bazen susmak, sadece içinden gelen bir edep hâlidir.

Söz büyürken, insan küçülür.

O yüzden bazı suskunluklar ağırdır. Taşımayı bilen bilir.

“İnsan bazen konuşarak, bazen de susarak kendini ele verir.” Albert Camus

Sessizlik de Bir Dildir

Toplum çoğu zaman sesi ödüllendirir:

Söyleyen, açıklayan, kendini ifade eden kazanır gibi görünür.

Ama tarih boyunca en derin dönüşümler çoğu kez sessizlikle başlamıştır.

Felsefede, sanatta, aşkta, hatta öfkede bile bazen en etkili olan şey,

söylenmemiştir.

Çünkü suskunluk, boşluk değil; çoğu zaman doluluğun ta kendisidir.

Dışa vurulamayan, söze sığmayan, dile gelmeyen bir yoğunluğun ifadesidir.

Kimi zaman o kadar çok şey vardır ki içinde,

söyleyecek bir cümle bulamazsın.

“Gerçek bilgiye sahip olanlar, bilgiyi konuşarak değil, susarak aktarır.” Lao Tzu

“En anlamlı cümleler, bazen hiç kurulmamış olanlardır.” Virginia Woolf

Sonuç

Bir gün bir sözün eşiğinde durduğunda,

kendine şu soruyu sorabilmek bir cesaret ölçüsüdür:

“Hiçbir şey söylemezsem ne olur?”

Eğer bu soru seni özgürleştiriyorsa, sus.

Eğer içini kemiriyorsa, konuş.

Ama ne yaparsan yap, sessizliği küçümseme.

Çünkü bazen susmak;

konuşmadan anlatmanın en derin hâlidir.

“Susmayı bilen insan, hayatı başka bir dilden konuşur.” Rainer Maria Rilke

Bu yazı, anlatamadıklarını içinde büyüten,

her sessizliğinde biraz daha derinleşen herkes için…

Fethiye