2025’in başından beri hayat sanki benim için yeniden yazılıyor. Dileklerim, niyetlerim ve içten dualarım birer birer gerçekleşiyor. Kulağa tuhaf gelebilir, hatta “nazarı kendime çekeceğim” diye gülümsüyorum ama olan tam olarak bu. Üstelik sadece güzel şeyler olmuyor; zorlandığım, içimi acıtan konular da fazla zaman geçmeden iyiliğe evriliyor. Üst üste, aralıksız, içimi ferahlatan bir akış var.
Sanırım yıllarca “iyi insanlar çıksın karşıma” diyerek biriktirdiklerimin karşılığını yaşıyorum. Bu bir ödül değil, bir hatırlatma aslında. Aynayı kendime çevirdiğimde görüyorum ki, hayatı boyunca çabasını kaybetmemiş bir “ben” var orada. Ve fark ediyorum ki, bu sadece bana özgü bir özellik değil; bizim evimizde yaşam böyleydi.
Rahmetli anneannem kapımıza gelen satıcıyı geri çevirmezdi. “Hiçbir şey almasan bile bir şey al,” derdi. O zamanlar tam anlamıyla kavrayamazdım bu sözü. Ama şimdi, büyüdükçe, deneyimledikçe anlıyorum: Etrafındaki herkes senin enerji zincirinin bir halkası. Büyük ya da küçük, önemli ya da önemsiz diye ayırmadan, alanına giren herkese özveriyle yaklaşmalısın. Çünkü onlar da senin aynan olabilir.
Telefon çaldığında açmalısın. Neden arandığını bilemezsin. Belki bir teşekkür, belki bir veda, belki de bir başlangıç vardır ucunda. Kimse tamamen tesadüf değildir.
Ve şimdi dönüp bakınca fark ediyorum: Ne zaman kendimi çıkmazda sansam, bir kapı açılmış. Ne zaman üzülsen, arkasından bir sebep ve öğreti gelmiş. Demek ki çözüm aramak değil, bazen sadece aynaya bakmak gerekiyormuş. Çünkü ayna sensin.
Ve bu ayna, bugün bana şunu söylüyor:
“Hayat sana açık, çünkü sen açık yüreklilikle yaşıyorsun.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder