Kaçkarlar Zirve Tırmanışı: Anı
Benim hayret duygum bir tek doğaya karşı var. Bu duygu bir tek doğada gördüklerimle anlam kazanıyor. Varlığımı ve doğanın varolma gücü o an’da kendini gösteriyor.
Rutin hayatımızda manzarası olan bir yerde bulunduğumuzda kendimizi iyi hissederiz. Gördüğümüz şey en basit hali ile karmaşadan uzak ve yalın duyguları yaşatır. O an zihnimiz temizlenir, bu da huzur duygusunu yaşatır. Sonuç olarak yaşama karşı daha motive oluruz...
Bu örnekler çoğaltılabilir; sahip olduğunuz evin manzarası güzel ise çayınızı alıp manzaraya karşı ruhunuzu dinlendirebilisiniz.
Tekneniz var ise ki bu paha biçilemez bir duyguyu yaşatır. Uçsuz bucaksız denizle kucaklaşıp yelekenler fora derseniz.
Her zirve tırmanışı heyecanla başlıyor. Tahmin edilemeyen duyguların heyecanı ile neyle karşılaşacağını bilmemek.
Gördüklerim hiç birşeye benzemiyordu...
Hem ruhsal hem de fiziksel güç ile ulaştığım noktada, herşey çok basit ancak müthiş güçlü olma duygusundaydı. Basit olmayı ve güçlü olmayı aynı cümlede kullanmak kolay değildir. Bu iki duyguyu hissetmek kendini terbiye edebilmekten geçiyor bana göre. Güçlü olduğumu biliyorum ancak hayatın basit ve karmaşık olmadığının da farkındayım.
Geldiğim nokta öyle pat diye olan bir hal değil, hemen önüme çıkan bir manzara değil bu. Bu zorlu ve sabır gerektiren, beni terbiye eden, egomla barışmamı sağlayan, şükür duygumu yenileyen bir süreci deneyimlememi sağlayan yer. Bu nedenle çok değerli ve hafızamda en kıymetli görsel şölen olarak yerini koruyor hala...
Bir olay yaşandığında kişi için ilk olarak tek kanıt görmek yetisini harekete geçirmekle oluyor . Yaşadığın bir şeyi karşı tarafa aktarmak için anlatırsın, ikna etme çabanda sana gördün mü sorusu yöneltilir.
Görmek...
Görebilmek...
Sadece gözle görmek değil, elinle dokunmak, ayaklarınla varolmak, sesinle cesaretinle mırıldanmak, duygularınla öğrenmek; sabır gösterdiğin için sonucunda da şükür etme şansına erişmek.
Ben Gördüm...
Ben varolmanın, doğanın gücüne tanık olmanın, hayret duygusunun sadece doğada varolması gerektiğini biliyorum. Biliyorum çünkü varolmanın tüm duyguları yaşayarak oluştuğunun farkındayım.
Gördün mü Fethiye şu an 3980m yükseklikten doğaya hayretle bakıyoruz! Şu an Kaçkarlar’dayız!
Rutin hayatımızda manzarası olan bir yerde bulunduğumuzda kendimizi iyi hissederiz. Gördüğümüz şey en basit hali ile karmaşadan uzak ve yalın duyguları yaşatır. O an zihnimiz temizlenir, bu da huzur duygusunu yaşatır. Sonuç olarak yaşama karşı daha motive oluruz...
Bu örnekler çoğaltılabilir; sahip olduğunuz evin manzarası güzel ise çayınızı alıp manzaraya karşı ruhunuzu dinlendirebilisiniz.
Tekneniz var ise ki bu paha biçilemez bir duyguyu yaşatır. Uçsuz bucaksız denizle kucaklaşıp yelekenler fora derseniz.
Her zirve tırmanışı heyecanla başlıyor. Tahmin edilemeyen duyguların heyecanı ile neyle karşılaşacağını bilmemek.
Gördüklerim hiç birşeye benzemiyordu...
Hem ruhsal hem de fiziksel güç ile ulaştığım noktada, herşey çok basit ancak müthiş güçlü olma duygusundaydı. Basit olmayı ve güçlü olmayı aynı cümlede kullanmak kolay değildir. Bu iki duyguyu hissetmek kendini terbiye edebilmekten geçiyor bana göre. Güçlü olduğumu biliyorum ancak hayatın basit ve karmaşık olmadığının da farkındayım.
Geldiğim nokta öyle pat diye olan bir hal değil, hemen önüme çıkan bir manzara değil bu. Bu zorlu ve sabır gerektiren, beni terbiye eden, egomla barışmamı sağlayan, şükür duygumu yenileyen bir süreci deneyimlememi sağlayan yer. Bu nedenle çok değerli ve hafızamda en kıymetli görsel şölen olarak yerini koruyor hala...
Bir olay yaşandığında kişi için ilk olarak tek kanıt görmek yetisini harekete geçirmekle oluyor . Yaşadığın bir şeyi karşı tarafa aktarmak için anlatırsın, ikna etme çabanda sana gördün mü sorusu yöneltilir.
Görmek...
Görebilmek...
Sadece gözle görmek değil, elinle dokunmak, ayaklarınla varolmak, sesinle cesaretinle mırıldanmak, duygularınla öğrenmek; sabır gösterdiğin için sonucunda da şükür etme şansına erişmek.
Ben Gördüm...
Ben varolmanın, doğanın gücüne tanık olmanın, hayret duygusunun sadece doğada varolması gerektiğini biliyorum. Biliyorum çünkü varolmanın tüm duyguları yaşayarak oluştuğunun farkındayım.
Gördün mü Fethiye şu an 3980m yükseklikten doğaya hayretle bakıyoruz! Şu an Kaçkarlar’dayız!
Yorumlar