Kapımız Her Zaman Açık!

Hatırladığım kadarıyla beş yaşlarında ya var ya yokum. Belki de altı yaşında :-)

Yaz akşamları Çanakkale'de havanın sakinliğini yaşamak için komşuların bir araya geldiği kapı önü sohbetleri olur. Çok severim bu sohbetleri... Bu akşamlardan bir tanesi annemle birlikte bizim evin önünde oturuyoruz; olmazsa olmaz çekirdek çıtlama muhabbeti de dahil buna:-) O ara Annem’in arkadaşı Ayşe Teyze geçiyor bizim evin önünden.Evine gidiyor sanırım ve Annem ile küçük bir sohbet başlıyor. “Nasılsın Ayşe komşu?”diyor annem. “İyiyim" diyor en samimi ses tonu ile Ayşe Teyze, “Sizler nasılsınız?" Ve ayak üstü sohbet devam ediyor. Sohbetin sonunda en son Ayşe Teyze “Bize de bekleriz lütfen gelin" diyor, Annem de "En kısa zamanda inşallah” diyor, ve Ayşe Teyze “Biliyorsunuz kapımız size her zaman açıktır!” diyor. Biran bütün dikkatimi bu söylenen söze odaklıyorum. “Kapımız Her zaman açık!!!” Nasıl olur kapımız her zaman açık?

Ayşe Teyze uzaklaşıyor, biz de haliyle havanın kararması ile evimize geçiyoruz ama aklımda hep aynı sözcük; kapımız her zaman açık? Çok zorluyor bu laf beni, o yaştaki düşünce anlayışımla da mantıklı bir açıklama getiremiyorum bu söze... Birkaç şey geçiyor aklımdan aslında, ama gerçek anlamı bu olamıyor, oturmuyor bir türlü :-).... Nasıl olur da kapıları her zaman açık olur? Bizim kapımız her zaman kapalı. Onların da öyle olması gerekli, yoksa pek çok kötü şey olabilir diye düşünüyorum. Karar veriyorum ve ertesi günü Ayşe Teyze’nin evine bakıcam, söylediği gibi kapıları gerçekten açık mı? Ertesi günü düşüyorum yola, gidiyorum Ayşe Teyze’nin evine, bahçe kapısından sessizce içeri girip o bir türlü anlam veremediğim evin kapısına bakıyorum heyecanlı gözler ile... Gördüğüm şey beni fazlasıyla rahatlatıyor . Neyseki kapıları kapalı!!!

Yıllar sonra okul döneminde bunun bir deyim olduğunu öğreniyorum. Ve
ne zaman Çanakkale’ye gidip de Ayşe Teyze’nin evinin önünden geçsem, ister istemez bakıyorum kapısına...