Annem; 31 Ocak 2003 Tarihi...
31 Ocak 2003...
Sevinçle "anne" dersin. Heycanla "anne" dersin. Mutlulukla "anne" dersin. Kuşkuyla "anne" dersin. Korku ile "anne" dersin. Acı ile "anne" dersin.
"Anne" ...
Her dilde anne söylemi kendiliğinden melodik gelir kulağa. Bunun tek nedeni duygu ile söylenmesi bana göre. Yaşanılan duygunun her çeşidinde meldik bir seslenişle çıkar ağızdan; anne...
Çok uzun süredir bu duyguların yaşattığı seslenişlerim olmuyor benim. Ancak kalbimde dinmeyen bir sesleniş var anneme karşı...Düşüncelerimde varlığı devam ediyor. An'larda düşüyor aklıma. Anılarda düşüyor dilime... Hikayelerde düşüyor kalbime... Bunların dışında beni en çok etkileyen ise, annem hakkında bana anlatılanlar, yadedilmesi. Öyle anlatılıyor ki, etrafındakilere hep yardım eli uzatmış. Hep bir anlam sunmuş kendinden benim annem. Kimseyi kırmamış, hep dinlemiş, kimseyi kapısından geri çevirmemiş, dedikodu yapmamış, ah almamış, el vermiş, söz vermiş, gönül vermiş, gül yüzünü gizlememiş... Annem hakkında anlatılanlar hep bana huzur verdi..
"Anne" bana göre hayatın en gerçek yanı.
Hayatın merkezi.
Canın yanar; ilk söylediğin söz olur.
Mutluluk kalbine düştüğünde ilk aradığın kişi olur.
Başarıların artar; ilk paylaştığın kişi olur.
Sen bilmezsin ancak hep izler seni...
Duyguları ile izler, sevgisi ile izler, heyecanı ile izler seni...
Sen bilmezsin ancak "anne" bilir.
Bundan tam 16 yıl önce ben anneme son kez seslendim... Sesim kalbimde yer etti...
Annem benim kalbim, benim kararlarım, benim hayata karşı duruşumdur. Annem benim iki ayağım, kendime karşı saygımdır.
annem benim koruyucu meleğimdir.
İyki annem...
Sevinçle "anne" dersin. Heycanla "anne" dersin. Mutlulukla "anne" dersin. Kuşkuyla "anne" dersin. Korku ile "anne" dersin. Acı ile "anne" dersin.
"Anne" ...
Her dilde anne söylemi kendiliğinden melodik gelir kulağa. Bunun tek nedeni duygu ile söylenmesi bana göre. Yaşanılan duygunun her çeşidinde meldik bir seslenişle çıkar ağızdan; anne...
Çok uzun süredir bu duyguların yaşattığı seslenişlerim olmuyor benim. Ancak kalbimde dinmeyen bir sesleniş var anneme karşı...Düşüncelerimde varlığı devam ediyor. An'larda düşüyor aklıma. Anılarda düşüyor dilime... Hikayelerde düşüyor kalbime... Bunların dışında beni en çok etkileyen ise, annem hakkında bana anlatılanlar, yadedilmesi. Öyle anlatılıyor ki, etrafındakilere hep yardım eli uzatmış. Hep bir anlam sunmuş kendinden benim annem. Kimseyi kırmamış, hep dinlemiş, kimseyi kapısından geri çevirmemiş, dedikodu yapmamış, ah almamış, el vermiş, söz vermiş, gönül vermiş, gül yüzünü gizlememiş... Annem hakkında anlatılanlar hep bana huzur verdi..
"Anne" bana göre hayatın en gerçek yanı.
Hayatın merkezi.
Canın yanar; ilk söylediğin söz olur.
Mutluluk kalbine düştüğünde ilk aradığın kişi olur.
Başarıların artar; ilk paylaştığın kişi olur.
Sen bilmezsin ancak hep izler seni...
Duyguları ile izler, sevgisi ile izler, heyecanı ile izler seni...
Sen bilmezsin ancak "anne" bilir.
Bundan tam 16 yıl önce ben anneme son kez seslendim... Sesim kalbimde yer etti...
Annem benim kalbim, benim kararlarım, benim hayata karşı duruşumdur. Annem benim iki ayağım, kendime karşı saygımdır.
annem benim koruyucu meleğimdir.
İyki annem...
Yorumlar