Görülme İhtiyacı: Benliğin Tanınma Çabası

 “Sevgi, anlaşılmanın en cesur hâlidir.” André Malraux

Yetişkin olmakla birlikte öğrendiğimiz ilk şeylerden biri, ihtiyaçlarımızı susturmak oluyor. Sessizce sevilmek istiyoruz ama bunu itiraf etmekten neredeyse utanır hale geliyoruz. Çünkü “güçlü” olmak demek, kimseye muhtaç olmamakla eş tutuluyor. Oysa en çok yetişkinliğimizde muhtacız biz… Görülmeye, anlaşılmaya, biriyle göz göze geldiğimizde “buradayım” diyebilmeye.

Yıllar geçiyor ve biz sevgiye dair arayışlarımızı pratik ihtiyaçlara çeviriyoruz. Yanımızda biri olsun, bizi tamamlasın, eksik yanımızı gidersin. Ama unuttuğumuz bir şey var: Hiçbir sevgi, eksikliği kapatmak için değil; birlikte büyümek içindir. Simone de Beauvoir’ın dediği gibi:

“Sevgi, iki insanın birbirine bakması değil, aynı yöne birlikte bakmasıdır.”

Kimi zaman yalnız kalıyoruz. Kimi zaman seviliyoruz ama yine de yetmiyor. Çünkü sevilmek sadece yanında biri olması değil. Anlamlı bir temas… Sessizce anlaşılmak… “Senin olduğun gibi olman benim için tamamdır” cümlesini duymak. Belki de hiç kurulmasa bile hissedilmek.

John Steinbeck şöyle der:

“İnsanlar sevilmek ister. Bunu elde edemediklerinde ise hayran olunmak isterler. Onu da bulamazlarsa korkulmak isterler… Ama görünmez olmaya tahammül edemezler.”

Bu yüzden bazen acele ediyoruz. Bir hisse tutunmaya, bir ihtimali ilişkiye dönüştürmeye çalışıyoruz. Oysa sevgi yavaş bir oluş. Zamanla yerleşiyor kalbe. Ve belki de gerçek sevgi, mükemmel olmayan birini bile kabullenmeye başladığımız yerde doğuyor.

Tıpkı eski bir ev gibi… Her gıcırdayan tahtası tanıdık gelir. Hangi kapının nasıl açıldığını, nerede durulması gerektiğini bilirsin. Fredrik Backman’ın dediği gibi:

“Birini gerçekten sevmek, bir evi yuvaya çevirmek gibidir.”

Ve sonra hayat bazen yalnız bırakıyor bizi. Karanlığın içinde minicik bir sevme isteği kalıyor elimizde. O da çoğu zaman yeter.

“Sevgiye dair küçük bir istek bile, karanlıkta yol gösterir.” Clarissa Pinkola Estés

İşte bu yüzden…

Her şeye rağmen, sevgiye açık kalabilmek.

İçimizdeki yetişkini de, içimizdeki çocuğu da onurlandırmak.

Ve ne olursa olsun, şu cümleyi unutmamak:

Sevilmeye değeriz. Çünkü varız. Çünkü hissediyoruz. Çünkü insanız