bi haller içinde çırpınıyorum ben!


niyeyse bu aralar bir tarz yarattım kendimde... belki de savunma mekanizmam bu şekilde çalışıyor artık...

olaylara bakışım ya da olaylara tepkim sakin, duyarsız, hissiz, hatta gizliden gizliye umursamaz... Tam anlamıyla buna samimiyetsiz diyebiliriz...

ancak asla tehlikeli bir yapı sergilemiyorum, yani çirkef bir tavrım yok, olmasın da....

bu tavrımı çoğunlukla iş yerinde sergilemekteyim. sanki sabah o kapıdan içeri adım attığım andan itibaren yüzüme bir maske geçiriyorum...


hayır hayır bu ben değilim...
olmamalıyım...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Etekleri Zil Çalmak

Prensip sahibi olabilmek